NAZİAT
79|1|Andolsun şiddetle çekip alanlara.
79|2|Ve neşeli neşeli yürüyenlere.
79|3|Ve yüze yüze gidenlere.
79|4|Ve herkesi geçenlere.
79|5|Ve işi tedbirle yapanlara.
79|6|O gün, bir sarsıntıdır, sarsar.
79|7|Ardından bir sarsıntı daha gelir çatar.
79|8|Yürekler, belinleyip korkar.
79|9|Gözleri yere dikilir.
79|10|Onlar derler ki: Çukura atıldıktan sonra mı dirileceğiz de çıkacağız?
79|11|Ufalanmış bir kemik yığını haline geldikten sonra mı olacak bu iş?
79|12|Öyleyse derler, bu, pek ziyanlı bir dönüş.
79|13|Halbuki o, bir tek haykırış.
79|14|Derken onlar dümdüz bir yerde toplanırlar.
79|15|Gelmedi mi Musa’ya ait söz sana?
79|16|Hani Rabbi, kutlu Tuva vadisinde nida etmişti ona.
79|17|Git Firavun’a, şüphe yok ki o, azdı.
79|18|De ki: İster misin temizlenmeyi.
79|19|Ve sana Rabbinin yolunu göstereyim de korkasın, saygı duyasın?
79|20|Derken ona en büyük delili göstermişti.
79|21|Oysa yalanlamıştı, karşı gelmişti.
79|22|Sonra da geri dönmüştü de koşup gitmişti.
79|23|Derken halkı toplamıştı da bağırmıştı.
79|24|Ben, sizin en yüce Rabbinizim demişti.
79|25|Derken Allah onu, dünyada da, ahirette de azaplandırarak helak etmişti.
79|26|Şüphe yok ki bunda bir ibret var korkanlara.
79|27|Sizi yaratmak mı daha güç sizce, yoksa göğü yaratmak mı? Onu kurdu.
79|28|Tavanını yücelti, düzüp koştu.
79|29|Ve gecesini kararttı, kuşluk çağını meydana çıkarttı.
79|30|Ve yeryüzünü de bundan sonra yaydı, döşedi.
79|31|Oradan suyunu, otlağını çıkarıp meydana getirdi.
79|32|Ve dağlarını oturttu.
79|33|Sizin ve hayvanlarınızın faydası için.
79|34|Derken o pek büyük felaket gelip çatınca.
79|35|İnsan, o gün anlar, hatırlar neye çalıştığını.
79|36|Ve cehennem, belirtilir görene.
79|37|Artık kim azmışsa.
79|38|Dünya yaşayışını üstün tutmuşsa,
79|39|Artık cehennemdir onun yeriyurdu.
79|40|Ve ama kim, Rabbinin durağından korkup da nefsi, dileğinden çekmişse.
79|41|Şüphe yok ki cennettir onun yeriyurdu.
79|42|Senden sorarlar kıyameti, ne vakit kopacak?
79|43|Sen, onu ne bilirsin ki ne anlatacaksın?
79|44|Onun sonu, Rabbine aittir, o bilir.
79|45|Sen ancak, korkanı korkutansın.
79|46|Onu gördükleri gün, bir akşamcık yaşamışa dönerler, yahut da günün kuşluk çağı.